Piękno jest pojęciem względnym, co wiadomo nie od dziś. Również uroda kobiet jest różnie postrzegana przez różne osoby. To, od czego to zależy, jest kwestią bardzo złożoną, jednak niebagatelny wpływ mają czynniki kulturowe. Amerykańska dziennikarka Esther Honig postanowiła przyjrzeć się bliżej kanonom kobiecego piękna obowiązującym w różnych częściach świata. Zdecydowała się wykorzystać do tego celu narzędzie, niekiedy przedstawiane jako symbol kreowania nierzeczywistego wyglądu, czyli program Photoshop.

Dziennikarka nazwała swój projekt Before&After (Przed i po). Dzięki portalom dla freelancerów udało jej się za niewielkie pieniądze zlecić pracę blisko 40 osobom z 25 krajów, zarówno profesjonalistom, jak i amatorom. Wszyscy otrzymali identyczne zdjęcie samej Ester Honig (bez makijażu i żadnych poprawek) oraz treść zadania, które mieli dla niej wykonać. Brzmiało ono po prostu „Make me beautiful” („Uczyń mnie piękną”). Efekty pracy złożyły się na interesującą galerię. W edytowanych zdjęciach przejawia się osobista oraz kulturowa interpretacja piękna.

Projekt amerykańskiej dziennikarki zyskał bardzo duże zainteresowanie w sieci oraz w mediach na całym świecie. Bardzo szybko pojawiła się też jego kolejna edycja. Tym razem swoje zdjęcia udostępniła zainspirowana Before&After Priscilla Yuki Willson, która ze względu na swoje pochodzenie etniczne od dzieciństwa odczuwała trudności ze sprostaniem kulturowym wymogom piękna. Jej matka pochodzi z Japonii, a według tamtejszych standardów najurodziwsze są kobiety o bardzo jasnej karnacji, jednak kobieta ma też czarnoskórego ojca. Jej doświadczenia sprawiły, że bardzo chciała zobaczyć jak jej twarz zostanie „zoperowana na cyfrowym stole chirurgicznym” przez grafików z różnych zakątków świata. Zdjęcia można obejrzeć na stronie estherhonig.com.

Photoshop pozwala na uzyskiwanie wyglądu nieosiągalnego w rzeczywistości. Wydawać by się mogło, że dzięki jego możliwościom da się stworzyć ideał piękna. Biorąc jednak pod uwagę czynniki kulturowe oraz indywidualne gusty, jest to niemożliwe lub jak kto woli – „ideałów” jest tyle, ile interpretacji.

Joanna Ćwiertnia