Zgoda na bicie

W odpowiedzi na uprzejme pozdrowienie mężczyzna uderza sąsiadkę w twarz i opluwa. Ta sama kobieta jest ofiarą agresji kolegi z pracy i molestującej ją seksualnie przyjaciółki. O tym, że brak reakcji na przemoc jest formą współudziału w niej, przypominała kampania zrealizowana w listopadzie ubiegłego roku we Francji.

Inicjatorem akcji była istniejąca od 1987 roku Narodowa Federacja Solidarności Kobiet (Fédération Nationale Solidarité Femmes), zrzeszająca 65 organizacji walczących z agresją wobec kobiet. Misją FNSF jest dążenie do zminimalizowania liczby przypadków przemocy domowej dzięki publicznej debacie na ten temat, wprowadzeniu zmian w aktach prawnych oraz – przede wszystkim – poszerzaniu świadomości społecznej na temat problemu.

Federacja prowadzi także działania skierowane bezpośrednio do ofiar przemocy domowej i jej świadków, m.in. poprzez udzielanie wsparcia za pośrednictwem telefonu zaufania. Promocja numeru tego telefonu, zwłaszcza wśród świadków przemocy, stanowiła jeden z celów kampanii „Keeping quiet”, startującej w Międzynarodowy Dzień Walki z Przemocą Wobec Kobiet – 25 listopada 2010 roku.

Stworzonemu przez paryską agencję WCIE spotowi telewizyjnemu towarzyszyły dwa plakaty opatrzone hasłem "Domestic violence. Keeping it quiet is participating." („Przemoc domowa. Milczenie jest współudziałem.”). Pogrążeni w żałobie znajomi, sąsiedzi i rodziny ofiar, w ciszy przyglądają się aktom agresji. Podobna koncepcja przedstawienia milczącej „widowni” jako jednej z przyczyn powtarzających się przypadków przemocy, zastosowana została również w jednej z kampanii Amnesty International.

W świetle danych statystycznych Federacji i Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, co dziesiąta Francuzka jest ofiarą przemocy domowej. 90% z nich nie powiadamia o doznanej przez siebie przemocy żadnej instytucji, a średnio co 2,5 dnia jedna z nich umiera na skutek dotkliwego pobicia przez partnera. Wielu z tych sytuacji można było uniknąć, gdyby nie milczenie ich świadków.
E. Janota