Tweety o siniakach

Jedna z użytkowniczek Twittera poinformowała świat o tym, że jest bita. Czekała na reakcję i pomoc innych – bezskutecznie.

Serwisy społecznościowe to już powszechna forma komunikacji. Coraz śmielej wykorzystywane są także na potrzeby kampanii społecznych, czego dowodzi holenderska kampania z końca roku 2009, która toczyła się w serwisie Twitter.

Twórcy kampanii założyli w serwisie konto JessicaS_83, zarejestrowane na fikcyjną osobę, Jessicę Stevens. Znajomi śledzący wpisy "dziewczyny" byli wirtualnymi świadkami jej nowego związku. "Jestem zakochana" brzmiał jeden z pierwszych tweetów. W kolejnych Jessica donosiła o decyzji o wspólnym mieszkaniu. Dość szybko też internauci dowiedzieli się o powtarzających się kłótniach w jej związku. Na profilu pojawił się niepokojący wpis o "siniakach, które przez długi czas będą przypominać o ostatniej nocy". Po wpisie "uderzył mnie przy innych" pojawia się kolejny o pobycie w szpitalu, do którego Jessica trafiła ze złamanym obojczykiem. Nikt z obserwujących nie zareagował na drastyczne treści.

W kolejnych wpisach organizatorzy wyjawili prawdę, informując osoby śledzące profil dziewczyny, że Jessica Stevens nie istnieje, a jej historia została wymyślona, by zwrócić uwagę na przemoc domową. Samo zjawisko jest smutnym faktem, a według danych przytoczonych przez organizatorów dotyczy co czwartej kobiety. Posty odsyłają do strony www.stichtingwilkracht.nl, gdzie zamieszczono wskazówki, jak reagować na informacje zamieszczane w sieci, które świadczą o tym, że ich autorka jest ofiarą przemocy.

Wykorzystanie tweetów do opowiedzenia historii przemocy i uwrażliwienia w ten sposób internetowej społeczności na problem przemocy wobec kobiet, to pomysł agencji New Message z Amsterdamu.
K. Kukuła