Torturowany plakat

Mimo że największy w Austrii festiwal filmowy o prawach człowieka "This Human World" nie ma ogromnych pieniędzy na reklamę, niemal wszystkie bilety na kilkadziesiąt pokazów, które odbywają się w ciągu 9 dni, zostały sprzedane z wymiernym rezultatem: prawa człowieka zawładnęły na czas grudniowego festiwalu przestrzenią publiczną miasta. A to za sprawą plakatów poprzywiązywanych przez organizatorów festiwalu do miejskich parkanów, żelaznych ogrodzeń, stojaków na rowery i każdego miejsca w Wiedniu, do którego w rzeczywistości można by przywiązać człowieka. Plakaty eksponujące jeden z przewodnich tematów festiwalu – tortury – zostały ściśnięte tak, aby uniesione do góry ręce sfotografowanego mężczyzny były przewiązane w przegubach plastikową taśmą i przytwierdzone jednocześnie do żelaznych krat. Plakat miał sprawiać wrażenie, że tu i teraz, na oczach przechodniów, odbywa się torturowanie człowieka.

Intencją agencji Wien Nord Pilz było przebicie się z tematyką praw człowieka do przestrzeni publicznej tak, aby każdy z przechodniów, patrząc na plakat, stał się biernym współuczestnikiem okrutnego rytuału łamania praw człowieka. Plakaty miały aktywizować społeczeństwo austriackie do podejmowania działań na rzecz ochrony praw maltretowanych ludzi, mimo że ich łamanie ma miejsce daleko poza granicami Austrii, nie zakłócając na co dzień sielankowego życia przeciętnego Austriaka. “Torturowane plakaty”, wdzierając się z brutalną rzeczywistością w przestrzeń publiczną, promowały 3. edycję International Human Rights Film Festival (This Human World), jaka odbyła się w Wiedniu w dniach 2-10 grudnia 2010. Organizatorzy festiwalu byli inicjatorami kampanii “Tied up” („Przywiązany”), w ramach której powstały plakaty.

Festiwal z Wiednia z roku na rok cieszy się coraz większym uznaniem. W 2010 roku wydarzenie otworzył film "Son of Babylon", zwycięzca Amnesty Film Prize and Peace Film Prize na Berlinale 2010. Patronat honorowy nad tą edycją objął prezydent Austrii Heinz Fischer. This Human Word jest realizowany we współpracy z Ludwig Boltzmann Institute of Human Rights.
M.Danielewicz