Teatrikon na Tatarach

O jednej z dzielnic Lublina, Tatarach, mówi się „dzielnica wykluczona”. By przeciwstawić się stereotypowi trudnych gimnazjalistów z Tatar, studenci z Fundacji Teatrikon postanowili stworzyć półroczny projekt „Nie do wiary! To Tatary?”, który swoim bezpośrednim zasięgiem obejmuje 30 uczniów szkoły nr 17.

Celem ich działań na Tatarach jest umożliwienie młodzieży rozwoju swoich umiejętności i pasji dzięki warsztatom beatboxu, teatralnym, kuglarskim, tanecznym, robienia lalek i szablonu. Projekt rozpoczął się dzięki dofinansowaniu z programu Młodzież w działaniu we wrześniu 2012 roku. Zakończy go spektakl w połowie grudnia i ponowna odsłona w styczniu. Przedstawienie będzie oparte na wspomnieniach mieszkańców dzielnicy i umieszczone w przestrzeni klatki schodowej jednego z bloków na osiedlu. Każde piętro ma być inną opowieścią o marzeniach, pragnieniach, strachu, codziennym życiu. 

Reżyserem spektaklu jest pedagog i aktor Łukasz Wójtowicz, we współpracy z Katarzyną Krzywicką, studentką MISH z UMCS. W przygotowaniu spektaklu bierze szczególny udział trzech chłopców: Piotrek, Przemek i Rafał. Wszyscy zgodnie mówią – nie przeszkadza nam, że zostajemy dłużej po lekcjach, fajnie, że tu jesteście. Organizatorzy podkreślają, że motywację do dalszych działań stanowi także wsparcie ze strony nauczycielki edukacji artystycznej, mieszkańców dzielnicy oraz członków Fundacji Teatrikon, którzy angażują się w organizację wszelkich działań formalnych.

Kiedyś zadzwonił mój telefon i zapytano jak dajemy radę pracować z tymi dziećmi. Zapytałam – jakimi dziećmi? – Z trudną młodzieżą – odpowiedział głos w słuchawce. Czy tylko ta młodzież jest trudna? Zdziwiłam się, zwłaszcza, że pracowałam już z ludźmi w podobnym wieku i wszyscy mają wspólne cechy. Poszukują siebie, chodzą do szkoły. My nie jesteśmy na Tatarach by w pół roku naprawić wszystko, jesteśmy tu po to, by dać szansę na rozwój jakiego nie oferuje dom kultury, świetlica czy odległe o kilka kilometrów instytucje miejskie. – opowiada Ewelina Jurasz z Fundacji Teatrikon. W ramach projektu odbyliśmy kilka spotkań z seniorami. Posłuchaliśmy o przeszłości miejsca, w którym pracujemy. O tym jak rozstrzelano tu dzieci żydowskie, jak stworzono najpiękniejsze w Lublinie ogrody różane, wreszcie jak otworzono fabrykę samochodów, która  po latach upadła odbierając miejsce pracy okolicznym mieszkańcom. Tatary w dużej mierze przypominają krakowską „Nową Hutę”, a bloki budowali pracownicy fabryki – dodaje. Wracamy do tego co było, ale młodzieży uświadamiamy, że teraz to oni mają głos, to oni tworzą swoją rzeczywistość – kończy.

O szczegółach projektu można przeczytać na www.totatary.teatrikon.org.pl. 

Nazwa projektu:
Nie do wiary! To Tatary?

Zasięg:
Lublin

Autorki:
Ewelina Jurasz, Agata Sztorc

Data:
2012