Ślepota smartfonowa

Ślepota smartfonowa to cykl czarno-białych fotografii – wymyślonych, zainscenizowanych i zrealizowanych przez jedną osobę, Agnieszkę Wojtyrę. Impulsem do ich powstania była praca dyplomowa z fotografii artystycznej, którą autorka broniła w Lubuskiej Szkole Fotografii i za którą otrzymała ocenę celującą.

Prowadząca pani dr Ewa Jędrzejowska zapytała, jaki będzie temat mojej pracy – opowiada Agnieszka Wojtyra. – Szczerze mówiąc, długo nie musiałam się zastanawiać. Chciałam pokazać ślepotę ludzi, mnie i ciebie, nas wszystkich. Jak bardzo telefony nas zmieniły: kolorowe ekraniki, przez które nie potrafimy rozmawiać; nasz kontakt jest blady, nijaki, płytki, jesteśmy odłączeni od otaczającego nas świata. Odsuwamy się od siebie. Jesteśmy blisko ciałem, ale daleko duchem.

Opaski, którą mają na oczach bohaterowie projektu, zostały zrobione z bandaży, na których namalowano flamastrem krzyżyki. Nie ma drugiej takiej samej opaski, każdy uczestnik miał swoją własną, czyli inną – tłumaczy Agnieszka Wojtyra. – Podczas zdjęć towarzyszyła nam atmosfera pełna wzruszenia i emocji. Osoby biorące udział w tym przedsięwzięciu były bardzo chętne do współpracy, niektórzy mówili, że pomysł chwycił ich za serce.

Autorka nie chce na tym poprzestać. Kolejny cykl będzie przedstawiał skutki – tłumaczy Wojtyra. – Osobę leżącą na pasach po potrąceniu, oczywiście z telefonem w dłoni i opaską na oczach, dzieci „bijące się” o telefon, parę, która się rozstaje. Zawsze elementem łączącym będzie opaska. Mam jeszcze pomysł na „ślepotę alkoholową”. Sama jestem DDA (Dorosłym Dzieckiem Alkoholików) i problemy takie jak różnego rodzaju zaniedbania nie są mi obce. Zawsze tego typu sprawy mnie przejmowały.