Radioaktywna Szwajcaria

To niewątpliwie szokująca sytuacja, gdy na ulicy część przechodniów, a czasem większość, nagle pada bez ruchu na ziemię. Doświadczyło jej 25 maja wielu mieszkańców Szwajcarii.

Ostatnią z pięciu elektrowni jądrowych w Szwajcarii – Leibstadt, uruchomiono w 1984 r. Wszystkie działają do dziś, dostarczając znaczną część energii elektrycznej na rodzimy rynek. Jak przekonuje szwajcarski oddział Greenpeace, w obliczu kryzysu energetycznego coraz więcej krajów będzie sięgać po energię jądrową. Sprzeciwiając się budowie nowych reaktorów organizacja we współpracy z agencją Walker przygotowała kampanię Der Zonenplan .

Kampania z maja br. objęła całą Szwajcarię, która, jak można zobaczyć na stronie www.sichererstrom.ch, podzielona jest na trzy strefy. STREFA 1 i 2 znajdują się w obrębie od 3 do 20 km od elektrowni jądrowych. W obu przewidziane są środki bezpieczeństwa na wypadek awarii elektrowni. STREFA 3, dla której brak specjalnego planu działania, obejmuje pozostałą część kraju. Ten podział wykorzystano na serii plakatów, które informowały Szwajcarów, w której strefie się znajdują, w którą stronę powinni się kierować do najbliższej strefy i jak jest do niej daleko. Przygotowano także ulotki w formie paszportów dla każdej ze stref, zawierające ogólne informacje o kolejnych fazach po awarii rektora i jak należy wówczas postępować.

Najbardziej spektakularnym elementem kampanii był flashmob. 25 maja br. w różnych miastach Szwajcarii, różni, nieznani sobie ludzie odegrali w jednym czasie „zbiorową scenę”, zaskakując przypadkowych przechodniów. Liczni uczestnicy flashmob’u idąc ulicą, stojąc na przystanku czy bawiąc się na placu zabaw padali nagle na ziemię w bezruchu. Akcja miała pokazać, jakie skutki i w jakiej skali przyniesie chmura radioaktywna rozprzestrzeniająca się w ciągu kilku godzin po awarii w którejś z elektrowni.

Animacja zamieszczona na stronie kampanii pokazuje, że w razie wybuchu chmura może objąć dużą część kraju, wykraczając poza granice poszczególnych stref i doprowadzając do ewakuacji całych miast.
K. Kukuła