Kampania „Palestine. Dying to life.”, z końca kwietnia 2002 roku, jak deklarują jej inicjatorzy z Jordanii, powstała z poczucia frustracji, bezsilności i niesprawiedliwości, z niezgody na milczenie i obojętność świata wobec nieszczęścia narodu palestyńskiego. Ta kampania to krzyk Palestyńczyków przypominający światu (głównie Europejczykom i Amerykanom), że oni też są zwykłymi normalnymi ludźmi („mamy twarze, mamy imiona, mamy nadzieje”), którzy mają marzenia i ambicje.

Kampania, powstała przy współpracy różnych osób z ponad 50 rozmaitych agencji reklamowych, w założeniu miała znaleźć się na billboardach, w prasie i na plakatach, co się jednak nie udało. Przeniesiono ją więc do internetu oferując przesłanie layoutów wszystkim zainteresowanych osobom, które mogłyby je upublicznić, co poskutkowało tym, że kreacje rozprzestrzeniły się szybko i zostały wydrukowane w prasie światowej, a także na t-shirtach.