Koncentracja, nie nogi

Dyrektor głównego ośrodka w Świebodzinie, leczącego w czasach PRL-u ludzi ze skrzywieniami kręgosłupa, powiedział Janinie Ochojskiej, dzisiejszej szefowej Polskiej Akcji Humanitarnej chorującej od dzieciństwa na polio (chorobę Heinego-Medina), że będąc niepełnosprawną, ma coś więcej, a nie czegoś mniej*. W listopadzie w chorwackich mediach rozpoczęła się kampania „Ono što nemamo čini nas jačima” („To, czego nie mamy czyni nas mocniejszymi”)

Na kreację składa się spot reklamowy pokazujący trzech chorwackich sportowców, dla których niepełnosprawność fizyczna nie stanowiła przeszkody w karierze „Nobody ever said my body was a problem” („Nikt nigdy nie powiedział, że moje ciało było problemem”). Jako podkład muzyczny do spotu wykorzystano muzykę Sigur Ros.

Kampanię uzupełnia seria trzech plakatów przedstawiających tych samych sportowców na tle ciemnogranatowego nieba. Na trybunach pustki, nie widać kibiców, blasku fleszy i rozgrzanych do czerwoności komentatorów. Na jednym z plakatów przymierzający się do pchnięcia kulą Darko Kralj, pozbawiony dolnej kończyny światowy rekordzista w tej dziedzinie, komentuje: “They said the most important thing for a shot putter is concentration. Nobody mentioned legs” („Mówili, że najważniejszą rzeczą w pchnięciu kulą jest koncentracja. Nikt nie wspominał o nogach”). W podobnym stylu wypowiada się mistrzyni Chorwacji w tenisie stołowym Helena Dretar Karić i światowy rekordzista w pływaniu Mihovil Španja .

Kampania była pomysłem Chorwackiego Komitetu Paraolimpijskiego, zaś koncepcja jej wykonania została powierzona agencji reklamowej Bruketa & Zinic OM.

Kampania jest odpowiedzią na niskie zainteresowanie mediów i środowiska sportowego w Chorwacji dyscyplinami sportowymi w wykonaniu osób niepełnosprawnych. Jest próbą przeforsowania podejścia do niepełnosprawności w kategoriach równoprawnej rywalizacji sportowej, a nie tylko kategorii społecznej. Wśród osób niezwiązanych szerzej ze sportem niepełnosprawnych istnieje błędne przekonanie, że sportowcy niepełnosprawni prezentują bardzo ograniczony poziom sportowy, a ich wyniki i rywalizacja mają charakter symboliczny. W rzeczywistości paraolimpijczycy, mimo ograniczeń, charakteryzują się wydolnością fizyczną i możliwościami znacznie przewyższającymi możliwości przeciętnego człowieka, co więcej, niejednokrotnie są w stanie skutecznie nawiązać rywalizację z pełnosprawnymi sportowcami.
M. Danielewicz

*„Niebo to inni. Z Janiną Ochojską rozmawia Wojciech Bonowicz”, Kraków 2000.