Depresyjne błahostki

Szare kolory i ascetyczna grafika. Duży, smutny bohater plakatów i małe, ledwo dostrzegalne problemy, które go dotykają: alkoholizm, napady złości, myśli samobójcze. Minimalistyczna kreacja i bardzo poważny temat: depresja.

W taki sposób najkrócej można opisać kampanię społeczną, jaka zrealizowana została w maju i czerwcu br. w Indiach. Prosty, ubogi wręcz graficznie plakat przygotowany przez agencję Mudra Communication opatrzony został pasującym do jego charakteru, krótkim przesłaniem: „Dwarf depression. Depression needs counseling.” („Zahamuj rozwój depresji. Depresja potrzebuje porady.”). Niewielkie przedmioty, umieszczone w kreacji są zatem zarówno metaforą bagatelizowania problemu depresji przez społeczeństwo, jak i nawiązaniem do hasła, w świetle którego porada lekarza jest niezbędna jeszcze przed rozwinięciem się choroby.

Tuż obok sloganu umieszczone zostało logo kampanii: dłoń z podpisem REACH. Co ciekawe, próżno instytucji o takiej nazwie szukać w internecie, a podany pod emblematem adres mailowy należy do charytatywnej organizacji Loving Hands Ministries, pomagającej m.in. mieszkańcom slumsów, sierotom, osobom uzależnionym od narkotyków i poszkodowanym na skutek klęsk żywiołowych. LHM zajmuje się także prowadzeniem interwyznaniowego Theological College, choć w teorii nie jest organizacją religijną.

Plakaty z wizerunkiem człowieka, przytłaczanego przez depresję rozwieszane były na m.in. na indyjskich uniwersytetach. Za sukcesem kampanii przemawiają statystyki – liczba telefonów z prośbą o poradę wzrosła o 21% oraz fakt, że kreacja nagrodzona została Srebrnym Lwem w kategorii Design podczas tegorocznego konkursu Cannes Lions.

Zdaje się, że siłą tej reklamy jest jej prostota, dobrze odzwierciedlająca świadomość na temat depresji wśród indyjskiego społeczeństwa. Jest ona tam znacznie niższa niż w krajach europejskich, a lingwiści wskazują, że niemożliwe jest nawet by przełożyć bezpośrednio słowo „depresja” na którykolwiek spośród 38. używanych tam języków.
E. Janota