Film „Zabawa zabawa” zobaczyłem jeszcze w styczniu na pokazie prasowym. Od razu zrobił na mnie duże wrażenie – mówi Paweł Prochenko, specjalista ds. komunikacji oraz realizacji kampanii społecznych – Dlaczego?

Film opowiada historię dobrze sytuowanych kobiet, które mają problem alkoholowy.  Występują w nim wybitne polskie aktorki:  Agata Kulesza, Dorota Kolak oraz Maria Dębska. Właśnie postać grana przez tę ostatnią – córkę samej reżyserki Kingi Dębskiej – zrobiła na mnie największe wrażenie. Mimo, że pochodzi z rodziny, gdzie ojciec jest niepijącym alkoholikiem, bardzo trudno jej uświadomić sobie własny alkoholizm.

Jak opowiada Kinga, odtwórczyni roli „moja bohaterka niesie to wszystko praktycznie sama. Mówi się zresztą o tym, że alkoholizm jest chorobą ludzi samotnych, osób nie potrafiących być z innymi ludźmi, szukających oparcia i ukojenia w alkoholu”  Dla mnie to właśnie samotność Magdy była najbardziej poruszająca, a jednocześnie bardzo trudna w odbiorze postaci. Czuję jednocześnie, że uwypuklenie aspektu samotności było niezbędne, by zwrócić uwagę na zasadnicze mechanizmy uzależnienia. Butelka jest towarzyszem.

Czy „Zabawa zabawa” to dobra kreacja kampanii społecznej?

Film przedstawia trzy nie związane ze sobą historie kobiet. Ten zabieg scenariuszowy początkowo wzbudził moje wątpliwości. Czy taki koncept nie jest pójściem na scenariuszową łatwiznę? Perypetie kobiet są zupełnie oddzielne – nie przeplatają się. Opowiedzenie historii o jednej osobie wydaje się być o wiele trudniejsze. Trzeba tak skonstruować scenariusz aby pokazać głębiej przyczyny, wzloty i upadki. Przy trzech historiach – nie ma czasu na niuanse.  Z drugiej strony, pokazanie trzech postaci sprawia, że przekaz staje się bardziej prawdziwy, uniwersalny.

Korzyścią trzech historii jest większa perspektywa ujęcia tematu – widzimy różne typy alkoholizmu. Większa jest zatem szansa, aby któraś z kobiet, widzów odnalazła w nich samą siebie. Z tego względu film „Zabwa zabawa” przypomina kampanię społeczną. Kampanię, której celem jest być uniwersalną, dotrzeć do jak największej liczby odbiorców,  poruszyć ich, zmusić do myślenia czy nawet zmienić.  Jest to bardziej uniwersalne. W związku z tym taka konstrukcja filmu jest rodzajem kampanii społecznej.

Różnica może polegać jedynie na tym, że w filmie fabularnym jest miejsce na zagłębienie się w temat, przyczyny, modele. Łatwiej się utożsamić z bohaterem. W kampaniach, które wykorzystują krótkie formy reklamowe tego czasu jest mniej. Można skupić się na charakterystycznych objawach, problemie, sytuacji. Dlatego też uważam, że klasyczne kampanie społeczne są lepszą inspiracją dla samych świadków problemu, osób bliskich, otoczenia. Bo przy tak krótkiej formie jest jednak bardzo trudno zmienić postawy osób z problemem alkoholowym.

Autor wypowiedzi: Paweł Prochenko

Dodatkowe artykuły związane z filmem „Zabawa zabawa”, znajdują się w dziele opinie – m.in 1 ; 2 ; 3

Informacje o kampanii społecznej, poruszającej temat alkoholizmu kobiet TUTAJ