Billboard mocny jak pocisk

Billboardy w paryskim metrze przesuwają się z prędkością ładowania i odbezpieczania karabinu. Śmiercionośny pocisk przeszywa mężczyznę, butelkę z wodą, worek mąki oraz naczynie z olejem i niestrudzenie mknie dalej.

Kampania zrealizowana przez paryską agencję TBWA ma na celu zwiększenie świadomości Francuzów na temat niebezpieczeństw grożących działaczom organizacji humanitarnych. Film dokumentujący akcję przedstawia w przyspieszeniu paryską stację metra Odeon oczyma pasażerów. Na ścianach tunelu umieszczone są ogromne plakaty, przedstawiające kolejno karabin wystrzeliwujący kulę oraz pocisk trafiający w człowieka i przedmioty, z jakimi powszechnie jest kojarzona pomoc humanitarna. Ruch metra wywołuje złudzenie optyczne, że wszystkie obiekty przeszywa jedna i ta sama kula. Zwieńczeniem jest ostatni billboard, będący jednocześnie petycją. To na niej wszyscy zainteresowani mogą wyrazić swoje poparcie dla walki z przemocą wobec działaczy humanitarnych. Nagranie z 3 grudnia 2013 roku ma zachęcić paryżan do aktywnego popierania całej inicjatywy.

Akcja jest bezpośrednio związana z zamordowaniem 17 działaczy humanitarnych, którzy pracowali na rzecz walki z głodem na Sri Lance. Do zbrodni doszło w sierpniu 2006 roku w mieście Muttur. W następstwie bezkarnej masakry, organizacja Action Against Hunger musiała zaprzestać swoich działań na terenie całego kraju. Nie widząc żadnych szans na międzynarodowe śledztwo, stowarzyszenie zaufało paryskiej agencji TBWA i powierzyło jej misję współpracy przy powstawaniu publikacji raportu pt. „The Truth About Muttur” (Prawda o Muttur). Przed Dniem Praw Człowieka, który jest corocznie obchodzony 10 grudnia Action Against Hunger wraz z TBWA zwiększała świadomość na temat przemocy przeciwko humanitarystom oraz akcjom, które ostatecznie pozbawiają całe populacje w potrzebie istotnej pomocy i zasobów niezbędnych do życia.

Zbudowana w metrze spektakularna instalacja prezentuje tragiczną historię zabitych strzałem w głowę działaczy Action Against Hunger. Ludzie codziennie dojeżdżający do pracy i szkoły każdego dnia obserwowali niezmienną wędrówkę pocisku, który niszczył symbole podstawowej pomocy humanitarnej. Białe litery na czarnym tle tworzą podsumowującą całość sentencję “Killing a humanitarian is like killing those he helped” (Zabijanie humanitarystów jest jak zabijanie tych, którym pomagają). Podróżni są następnie zapraszani do poparcia ochrony dla pomocy humanitarnej.

Martyna Kasprzak