Jak mówić i pisać o grupach narażonych na dyskryminację?

Otyłość, depresja czy schizofrenia są chorobami. Słowo „wariat” jest obraźliwe, podobnie jak porównanie szczupłej osoby do „szkapy”. Agencja PR FleishmanHillard opublikowała drugą część Poradnika: jak mówić i pisać o grupach narażonych na dyskryminację. Publikację objęła patronatem Rada Języka Polskiego oraz Rzecznik Praw Obywatelskich.

Poradnik: jak mówić i pisać o grupach narażonych na dyskryminację kierowany jest do dziennikarzy, specjalistów ds. komunikacji oraz innych osób wypowiadających się publicznie, mających wpływ na język społecznej debaty. Celem publikacji jest uświadomienie odbiorcom, jak używać języka niedyskryminującego, empatycznego i wolnego od stereotypów.

I część Poradnika opublikowana w 2021 roku dotyczyła mówienia o kobietach, migrantach, o społeczności LGBT+, Żydach i osobach pochodzących z Afryki. Część II jest uzupełnieniem problematyki związanej z językiem inkluzywnym, koncentruje się na słowach opisujących osoby szczupłe i chore na otyłość, osoby starsze oraz osoby chorujące na choroby psychiczne.

image by Cytonn Photography on Unsplash

Pierwsza edycja Poradnika spotkała się z bardzo ciepłym przyjęciem – mówi Wojciech Waglowski z agencji FleishmanHillard, która Poradnik zainicjowała i przygotowała. – Uświadomiła nam, jak wielkie jest zapotrzebowanie na wiedzę o inkluzywnym języku. Dostaliśmy też wiele pytań o kolejne grupy narażone na dyskryminację. Postanowiliśmy kontynuować nasze dzieło i uzupełnić Poradnik. Miło nam, że zarówno Rada Języka Polskiego, jak i Rzecznik Praw Obywatelskich zdecydowali się ponownie objąć publikację patronatem.

Poradnik powstał we współpracy merytorycznej z prof. dr hab. Ewą Kołodziejek z Uniwersytetu Szczecińskiego, wiceprzewodniczącą Rady Języka Polskiego. Rozdziały poświęcone każdej z grup napisane zostały przez ekspertki z wyspecjalizowanych organizacji i instytucji: Fundacji eFkropka, Polskiego Towarzystwa Badań nad Otyłością, Społecznego Rzecznika Praw Osób Chorych na Otyłość oraz Fundacji Kobiety bez Diety. Warto pamiętać, zwłaszcza dziś, kiedy tak łatwo rzuca się ciężkim słowem, że inkluzywność komunikacji to odpowiedzialność za słowo. Że słowa mają siłę, mają też moc nagradzania i moc niszczenia. Że wszystko da się powiedzieć na wiele sposobów i od nas samych zależy, który sposób wybierzemy. I że dobre słowo to lepszy świat – podsumowuje prof. Ewa Kołodziejek, autorka wprowadzającego tekstu pt. Komunikacja inkluzywna. Odpowiedzialność za słowo.

Poradnik: jak mówić i pisać o grupach narażonych na dyskryminację jest dostępny w wersji online na stronie https://etykajezyka.pl/, również do pobrania jako plik pdf na licencji CC (BY). Oznacza to, że może być wykorzystywany w dowolny sposób i bez ograniczeń, ale z podaniem źródła.