Sierociniec dla dorosłych

Gdyby najmłodsi mogli decydować o środowisku i rodzinie, w których będą dorastać – jak mogłoby to wyglądać?

Chłopiec i dziewczynka, oprowadzani przez młodą kobietę o surowym wyrazie twarzy, przechadzają się pomiędzy szklanymi witrynami. Zza szyb spoglądają na nich potencjalni rodzice, próbując przyciągnąć uwagę maluchów. Wygląda na to, że dzieci będą wybierały sobie rodzinę. Być może znalazły już swoich faworytów – miłą mamę i uśmiechniętego tatę, którzy z chęcią powitaliby je w swoim domu. Niestety, przewodniczka zdecydowanym gestem prowadzi maluchy do witryny, za którą w zabałaganionym pomieszczeniu kłóci się para nietrzeźwych dorosłych. To ich rodzice. Dzieci nie miały szansy dokonać wyboru.

Agencja na potrzeby fińskiej organizacji Lasinen lapsuus (ang. Fragile Childchood, pl. Kruche Dzieciństwo) skonstruowała wizję "sierocińca dla dorosłych", w którym to najmłodsi decydowaliby o rodzinie, do której chcą przynależeć: "Orphanages. Places where hopeful parents could visit and offer a loving home to orphan children. What if the whole situation would be turned upside down? Welcome to The Orphanage of adults" ("Domy dziecka. Miejsca, które pełni nadziei rodzice odwiedzają, aby zaoferować kochający dom osieroconym dzieciom. Co, gdyby cała sytuacja została odwrócona? Witajcie w Sierocińcu dla dorosłych") Chce w ten sposób sprawić, aby dorośli odbiorcy filmu zastanowili się, czy powtórzyliby wszystkie swoje działania, gdyby musieli zabiegać o zaufanie i miłość dzieci w celu zostania rodzicami. Po chwili trwania klipu, twórcy kreacji burzą podsuniętą wcześniej koncepcję i wysyłają do publiczności komunikat: Najmłodsi sami nie wybraliby dorastania w rodzinach zagrożonych patologią, dotkniętych nałogami. Są ofiarami braku atencji i lekkomyślności dorosłych, nie mają wpływu na swoją sytuację życiową. Dlatego to dorośli powinni zmieniać ją na korzyść.

Utrzymany w mrocznej, surrealistycznej stylistyce film jest częścią kampanii opatrzonej hasłem: "Mitä jos lapset voisivat valita vanhempansa?" ("A gdyby dzieci mogły wybierać sobie rodziców?"). Jej celem jest zakomunikowanie odbiorcom, że nie należy traktować posiadania dziecka jako pewnik, który – raz dany – nie wymaga dalszych starań. Organizacja dba także o zapobieganie społecznemu dziedziczeniu problemów zdrowotnych i psychicznych związanych z nadużywaniem substancji psychoaktywnych, w tym alkoholu. Podejmuje działania redukujące negatywne efekty nałogów dorosłych, z którymi zmagają się ich dzieci. Pracuje więc z młodymi ludźmi, którzy przeżyli lub przeżywają dzieciństwo w rodzinach patologicznych.

Fundacja zabiega o podnoszenie społecznej świadomości, dotyczącej problemów, związanych z nadużywaniem alkoholu i innych środków odurzających przez rodziców. Zwraca się więc ze swoimi przekazami do dorosłych, za pośrednictwem tradycyjnych mediów, polityków, a także do internetu i mediów społecznościowych. Na potrzeby fińskiej fundacji powstała m.in. kampania z 2013 roku, zatytułowana Monsters (Potwory). Uhonorowano ją licznymi nagrodami, m.in. EACA Care Awards Grand Prix oraz United Nations Department of Information Award at New York Festivals.

Kamila Brzezińska