Wabione do burdelu

– Ile zarabiasz dziennie? – 20 rupii. – Jeśli pójdziesz ze mną do hotelu dam ci 1000.

To dialog jednej ze scen odegranych na ulicach Kalkuty. Każdego dnia dzieci wychowujące się na przedmieściach miasta wabione są propozycjami łatwego zarobku. Jak w przypadku większości problemów społecznych, sytuację pogarsza fakt, że dorośli lekceważą zagrożenie twierdząc, że nie dotyczy to ich otoczenia i że sytuacje problemowe dzieją się gdzieś dalej. A jednak aż 300 tysięcy dzieci zajmuje się prostytucją.

Inicjator kampanii przeciwko dziecięcej prostytucji – indyjska organizacja pozarządowa Krishnayam, podejmująca działania na rzecz dzieci ze środowisk ekonomicznie upośledzonych – nie pozostawia w tej kwestii wątpliwości. W organizowanych na ulicach Kalkuty inscenizacjach pozwalała ludziom bezpośrednio obserwować jak odbywa się proceder. Do dziewczynki sprzedającej kadzidła podchodzi mężczyzna przedstawiając swoją ofertę bez jakiegokolwiek zażenowania. Długa rozmowa wzbudza podejrzenia handlarza ze stoiska obok – interweniuje wykrzykując, „Czego od niej chcesz?”. I na tym kończy się gra aktorska. Zbiegają się przechodnie, kupcy zostawiają swoje kramy, poznawszy intencje mężczyzny chcą sami wymierzyć sprawiedliwość. Już nie aktorzy, a przypadkowi ludzie interweniują. W porę pojawia się informacja – „jesteście świadkami ulicznej inscenizacji, ale gdy zobaczycie podobną sytuację zadzwońcie – 1098. Powstrzymajmy dziecięcą prostytucję”.

W ramach kampanii dystrybuowano ulotki, emitowano film z przebiegiem demonstracji na stacjach metra oraz rozstawiono na ulicach barwnie ubrane lalki wraz z hasłem kampanii „Dzieci nie mogą być wykorzystywane. Stop dziecięcej prostytucji. Zadzwoń – 1098”. Trudno przejść obojętnie wobec tak kompleksowego przekazu; kampania wywołała debatę społeczną – była komentowana zarówno w mediach lokalnych, jak i międzynarodowych.

Kilka miesięcy po zakończeniu kampanii liczba zgłoszeń telefonicznych zwiększyła się o połowę.
M.Woźniak