Dar serca na wakacje

Jedna z pierwszych kampanii społecznych w Polsce – z 1997 roku. Wakacje dla wielu dzieci to tylko marzenie. Nie jadą na wypoczynek, bo rodzicom brakuje pieniędzy lub są potrzebne do pomocy w domu. Liczba dzieci wyjeżdżających na wakacje zmniejsza się. W 1997 r. 39% dzieci pozostało w domu, a w rok później ich liczba wzrosła do aż 48%. Czynnikiem różnicującym w tym zakresie jest zarówno miejsce zamieszkania (miasto/wieś) jak i stan materialny rodziny. Dzieci mieszkające na wsi rzadziej wyjeżdżają na wakacje niż dzieci mieszkające w mieście.

Fundacja SOS rozpoczęła latem 1997 r. akcję wakacyjnej pomocy dzieciom pod hasłem: „Wakacje od codzienności”. Jest to ogólnopolska zbiórka pieniędzy na opłacenie kolonii i obozów dla dzieci z ubogich rodzin, ze środowisk patologicznych, dla dzieci niepełnosprawnych i chorych.

Akcje zbiórki środków na zorganizowanie wyjazdów wakacyjnych dla dzieci z najuboższych rodzin były organizowane przez różne podmioty – organizacje pozarządowe, organizacje kościelne (Caritas Polska), jak również redakcje lokalnych gazet. Dzięki temu pomoc trafiła do dużej liczby dzieci w całej Polsce.

Podczas takich zbiórek pojawiały się też głosy polemiczne osób, które uważały się za poszkodowane nie uzyskawszy takiej formy pomocy. Tymczasem trafiła ona tam, gdzie byłą najbardziej potrzebna – do dzieci, które bez niej nie mogłyby pojechać na wymarzone wakacje.

Kolonie, to okazja do odpoczynku, do przeżycie czegoś nowego, zetknięcia się z różnymi osobami, sytuacjami i wyzwaniami; to okazja do wspólnej zabawy, ale i współdziałania. Zabawa uczy, a oderwanie od rzeczywistości pozwala na kreowanie marzeń, które później można realizować.
M.Czerepak