Co po 25. urodzinach?

Elegancki tort, świeczki już zdmuchnięte, ale 25. urodziny nie dla wszystkich są kolejną radosną rocznicą. 

Kampania "25 lat i co dalej?" zwraca uwagę na problem osób z niepełnosprawnością intelektualną i sprzężoną, które od 6 do 25 roku życia mogą korzystać z nauki i opieki w ośrodkach szkolnych, a po przekroczeniu tego wieku tracą tą możliwość i brakuje systemowego rozwiązania, które uzupełniałoby tę lukę. Osoby dorosłe ze znaczną niepełnosprawnością intelektualną połączoną z niepełnosprawnością ruchową, wzrokową czy słuchową, ograniczeniami w komunikowaniu się, a także osoby z autyzmem i całościowymi zaburzeniami rozwoju w ośrodkach szkolnych korzystają z opieki specjalistów i nauczycieli, co umożliwia ich rodzicom pracę i aktywność społeczna. Po osiągnięciu określonego pułapu wiekowego przechodzą na powrót pod opiekę rodziców. Często wymagają pełnej 24-godzinnej opieki i wsparcia w każdej sferze codziennego życia – przy poruszaniu i komunikowaniu się, toalecie, ubieraniu, jedzeniu. Opieka nad nimi jest wyczerpująca zarówno fizycznie, jak i psychicznie. Z uwagi na skomplikowaną niepełnosprawność, niesamodzielność, często całkowitą zależność od innych, a także niezdolność do podjęcia pracy, zazwyczaj nie uzyskują pomocy w Środowiskowych Domach Samopomocy czy w Warsztatach Terapii Zajęciowej. 

Jak podkreśla organizator kampanii, Stowarzyszenie "Tęcza", w  Polsce zdecydowanie brakuje placówek dla osób dorosłych z głęboką, sprzężoną niepełnosprawnością. Taką placówką (jedną z nielicznych w Warszawie i na Mazowszu) jest, prowadzony przez Stowarzyszenie „Tęcza”, Ośrodek Wsparcia i Edukacji Specjalnej „Sokrates” dla dorosłych osób niewidomych i słabowidzących ze sprzężoną niepełnosprawnością. Finanse tych nielicznych placówek zależą jednak od niestałych dotacji
i są zdecydowanie zbyt małe w stosunku do potrzeb tej grupy osób. Poprzez naszą kampanię chcemy uświadomić społeczeństwu i osobom rządzącym, jak istotne są dzienne ośrodki oraz inne formy wsparcia, dzięki którym rodzina będzie mogła funkcjonować zawodowo. Jest ich obecnie za mało, a te, które istnieją nie w pełni zaspokajają potrzeby osób niepełnosprawnych. Powinna powstać sieć miejsc będących ośrodkami wsparcia z rozbudowaną sekcją środowiskową, która będzie wspierać dorosłych niepełnosprawnych w dalszym życiu, również po śmierci rodziców – mówi Prezes Stowarzyszenia Tęcza, Anna Witarzewska.

W ramach kampanii powstał 30-sekundowy film ukazujący w symboliczny sposób 25. urodziny młodej, niepełnosprawnej kobiety, która z lękiem wkracza w przyszłość. Za reżyserię spotu odpowiada Marek Cichy. Operatorem był Mateusz Skalski. Produkcją zajął się Maciej Skalski (Studio MS). Przy kampanii wsparcie strategiczne i kreatywne zapewnił Bartosz Załęcki. Projekt sfinansowany został ze środków Wojewody Mazowieckiego. W ramach kampanii przewidziane są także działania z zakresu PR oraz wsparcie w social media, za które odpowiada agencja CommunicationLab. Kampania potrwa przez najbliższe 3 miesiące.

Powstała także petycja, której celem jest zwrócenie uwagi władz na rosnące problemy dorosłych niepełnosprawnych. Można ją podpisać za pośrednictwem strony: www.25icodalej.pl. Apel podkreśla konieczność stworzenia planu systemowego wsparcia dla tej grupy osób, zapewnienia odpowiedniej liczby miejsc w placówkach dziennych o charakterze edukacyjno-rehabilitacyjnym blisko miejsca zamieszkania, finansowania adekwatnego do potrzeb osób z niepełnosprawnością, stworzenia dostępu do usług asystenta osoby niepełnosprawnej, wsparcia wytchnieniowego dla opiekunów, czy stworzenia środowiskowych sieci wsparcia wokół rodzin. Petycja nawiązuje do art. 19 Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych, ratyfikowanej przez Polskę 6 września 2012 roku – osoby niepełnosprawne będą miały dostęp do szerokiego zakresu usług świadczonych w domu, w miejscu usług wsparcia w ramach społeczności lokalnej, w tym do pomocy osobistej niezbędnej do życia w integracji społecznej, która także pozwoli na zapobieganie izolacji i segregacji społecznej. Petycja powstała w odpowiedzi na wzrastające zaniepokojenie i głosy środowiska rodzin/opiekunów najbardziej niesamodzielnych osób z niepełnosprawnością sprzężoną.