Zieleń i woda są w miastach w cenie

Od końca marca br. mieszkańcy Krakowa, Łodzi i Poznania uczestniczyli w badaniu dotyczącym zieleni miejskiej. Na interaktywnych mapach swoich miast mogli zaznaczać zarówno parki i skwerki, jak i pojedyncze drzewa czy ulubione ścieżki przyrodnicze. Mogli wskazywać zarówno tereny, które wymagają interwencji miejskich urzędników, jak i miejsca, które jednoznacznie kojarzą im się z rekreacją i odpoczynkiem. Około 4500 użytkowników naniosło prawie 12,5 tys. zaznaczeń, wypełniono także ponad 1600 geoankiet. 

Przeprowadzenie badania na taką skalę było możliwe dzięki zastosowaniu geoankiet: połączenia map internetowych i ankiet. Wykorzystana w projekcie metodyka softGis polegała na przeprowadzeniu ilościowych badań społecznych, ich przestrzennej i statystycznej analizie, a następnie przekazaniu planistom i urzędnikom. W ten sposób softGIS pozwala dodać do „twardych” danych o infrastrukturze codzienną wiedzę i punkt widzenia obywateli (dane „miękkie”, ang. soft). Badanie opiera się na standardowych dla miast rozwiązaniach technicznych i prowadzone jest przy współpracy urzędów, by można było je łatwo włączać do miejskich systemów informacji geograficznej i procesów podejmowania decyzji.

Na konferencji, która odbyła się 10 września w Warszawie urzędnicy, urbaniści, oraz eksperci zajmujący się przestrzenią miejską jak i zaangażowani w projekt mieszkańcy i aktywiści dyskutowali o efektach wykorzystania przeprowadzonych badań. Wynika z nich m.in. że mieszkańcy, wskazując tereny zielone, które budzą ich pozytywne bądź negatywne emocje, odwołują się do konkretnych cech tych miejsc: użyteczności, dostępności, naturalnego piękna, skojarzeń historycznych, ale także natury (dźwięków, wody), mikroklimatu czy czystego powietrza. Ankietowani zauważali i doceniali nie tylko względy estetyczne i rekreacyjne, ale także inne funkcje przyrody w miastach. Z ich wskazań jednoznacznie wynika także, że szczególnie wartościowym dla mieszkańców połączeniem jest zieleń i woda (tereny wzdłuż rzek i nad zbiornikami wodnymi), a z kolei wyjątkową irytację i negatywne emocje wzbudzają betonowe pustynie i nieprzemyślane projekty nasadzeń: nieodporne na upał, usychające rośliny, brak wody i cienia. To badanie pozwala nam zwrócić uwagę na ważne dla mieszkańców aspekty, które nie „wypływają” podczas ustawowej procedury planistycznej. Traktujemy je więc jako cenne podpowiedzi w całym procesie planowania przestrzennego – wyjaśniała podczas konferencji Anna Olaczek-Wołowska z Miejskiej Pracowni Urbanistycznej w Łodzi.

Na ustawowe braki, które uniemożliwiają traktowanie zieleni jako równoprawnego elementu przestrzeni miejskiej zwrócił uwagę Paweł Lisicki, Zastępca Dyrektora Biura Ochrony Środowiska w Urzędzie Miasta St. Warszawy – Są normy dotyczące np. przebiegu czy odległości w odniesieniu do infrastruktury gazowej i drogowej, ale nie ma żadnych reguł, które tak samo traktowałyby tkankę przyrodniczą. A  bez tego nie uda się wprowadzić trwałych zmian.

Więcej informacji znajduje się na stronie http://www.sendzimir.org.pl/zielen.