Dowody na homofobię

Firmy sprzedające powierzchnie reklamowe nie chcą współpracować z Kampanią Przeciwko Homofobii i wieszać billboardów w ramach jej najnowszej akcji „Nie jesteś sam. Nie jesteś sama”.

Problemy ze znalezieniem firmy, która chciałaby współpracować przy akcji, pojawiły się w Bydgoszczy, Trójmieście i na Śląsku. W Bydgoszczy firma zarządzająca słupami ogłoszeniowymi obawiała się dezaprobaty przechodniów, w Trójmieście na współpracę nie zdecydowała się m.in. Szybka Kolej Miejska: – Mamy dość codziennej agresji, rozbitych szyb i gablot. Ludziom nie podobała się nawet kampania zachęcająca do adopcji psów, tym bardziej obawialiśmy się takiej akcji. Staramy się być apolityczni i nie wchodzić w żadne drażliwe społecznie projekty – mówi jeden z pracowników SKM w Gdańsku.

Na Śląsku, gdzie kampania planowana jest dopiero na wiosnę, jedna z firm też odmówiła wywieszenia plakatów: – Powiedzieli, że nie chcą widzieć tych plakatów na mieście. Pokazaliśmy im decyzję prezydenta i musieli się zgodzić – opowiada Rafał Janowski, koordynator śląskiego oddziału KPH. – Firmy podają różne powody, że mają pełne obłożenie albo że terminy im nie odpowiadają lub nie zgadza się to z polityką firmy – mówi Robert Biedroń, szef KPH.

Plakaty przedstawiają zdjęcia uśmiechniętej emerytki, nauczycielki, studenta czy lekarza i przykładowy podpis: „Jestem lekarzem. Jestem gejem. Leszek, Sopot Wyścigi” oraz informację: „W Trójmieście jest nas ponad 30 000”. Tyle że w odróżnieniu do kampanii „Niech nas zobaczą”, gdzie sfotografowano autentyczne osoby homoseksualne, w tej kampanii użyto wizerunków pochodzących z agencji reklamowych: – Ludzie w miarę chętnie wypowiadają się na temat swoich poglądów, trudniej namówić ich na zdjęcie, boją się, że na przykład stracą pracę. Ja sam dostaję pogróżki, najnowsza to zaproszenie na otwarcie komory gazowej, gdzie mam zostać zabity. Policja jest w tych sprawach bezczynna i bezradna – mówi Biedroń.
Źr: Polityka

W Toruniu udało się powiesić 500 plakatów na 93 słupach z napisami: „Jestem studentem. Jestem gejem. Arek, Bydgoskie”, „Jestem emerytką. Jestem lesbijką. Agnieszka, Wrzosy”. Część plakatów została zniszczone przez zamazanie czarnym sprayem.

Przypomnijmy – pod koniec lutego 2007 miała miejsce kampania „Homofobia, tak to wygląda” ze słynnymi już hasłami „Co się gapisz, pedale?! Co się gapisz, lesbo?!”. Akcja ta wywołała oburzenie wielu osób – niewątpliwie bardziej dzieliła, niż jednoczyła, była zdecydowanie nastawiona na emocje negatywne, a nie pozytywne. Dodatkowym „smaczkiem” był fakt, że kampania powstała przy wsparciu Rady Europy.

– Liczymy na to, że ludzie się będą oburzać, że będą reagować na nie a nie przechodzić obojętnie – tłumaczy prowokacyjną formę reklamy Robert Biedroń, prezes Kampanii Przeciw Homofobii. I: – Każdy z nas ma więc okazje przez 3 sekundy poczuć się tak, jak każdego dnia czuje się gej albo lesbijka w tym kraju. Warszawiacy będą widzieli te plakaty przez kilka dni. Geje i lesbijki słyszą te słowa każdego dnia. Niektórzy reagują na nie bardziej bezpośrednio. W niektórych miejscach plakaty zdjęto po interwencji przechodniów, którzy poczuli się urażeni tym co przeczytali. To daje nadzieje na to, że zaczniemy reagować na przemoc wobec drugiego człowieka. Że nie będziemy obok niej przechodzili obojętnie. To jest cel naszej kampanii.

Ten cel został osiągnięty w 100%, ale najwyraźniej dziś się mści w postaci niechęci właścicieli nośników reklamowych do kolejnej kampanii.

Zasadnym byłoby zapytać o domyślną skuteczność kampanii (deklarowaną jest wywołanie oburzenia) – czy jej adresaci zaczęli inaczej – lepiej! – traktować osoby homoseksualne? Czy zaniechali używania obraźliwych słów wobec takich osób? Czy są wobec nich bardziej przychylnie nastawieni?

Mamy obawy, że niekoniecznie.