Kino uczy uważności

Filmoterapia zachęca nas do tego, żebyśmy żyli wolniej, bardziej świadomie, mieli czas na rozmowy o emocjach – mówi Grażyna Torbicka w rozmowie z Martyną Harland.  Jakich lekcji udzielają najnowsze polskie premiery oraz czego sama szuka w kinie i w życiu?

M. H: Bodo Kox w „Człowieku z magicznym pudełkiem” opowiada o Polsce przyszłości. Jaka przyszłość nas czeka?

Jego najnowszy film to kino, które wymaga dużego budżetu, a niestety tu go zabrakło –  – mówi Grażyna Torbicka, która dzieli się z nami swoją wiedzą na temat filmu i filmoterapii –  Dlatego Bodo zrezygnował z kilku wątków i zdecydował się opowiedzieć historię o miłości, która zawsze jest ponadczasowa i ponad podziałami. Jest tam bardzo dużo fajnych gier filozoficzno- egzystencjalnych. Dla mnie najciekawsza była jednak sfera braku możliwości porozumiewania się z drugim człowiekiem, rozmawiania ze sobą. Wszystko dzieje się tam poprzez ekrany smartfonów i tabletów. W tym świecie przyszłości nie ma już kontaktów międzyludzkich. Jakiekolwiek emocjonalne relacje kasują człowieka ze społeczeństwa. Oznaczają, że jest słaby. Tę warstwę można by mocniej rozwinąć w filmie. Bodo Kox w tym roku nie występował już jako debiutant. Swego czasu w konkursie miał swój przepiękny film „Dziewczyna z szafy”, jednak był to wtedy jedyny debiut w całym zestawie filmów w konkursie głównym, więc nagrody nie przyznano, uzasadniając to tym, że nie miał z kim konkurować w tej kategorii. Dziwna argumentacja.

Kino festiwalowe rządzi się swoimi prawami, ale wielkie emocje wywołują w nas filmy kameralne, niepozorne, czasem niedoceniane przez krytyków. I takie są też najbardziej terapeutyczne. Jaki polski film najbardziej utkwił ci w pamięci? Najbardziej do Ciebie przemówił?

Dzisiaj najbardziej „Ucieczka z kina Wolność” Wojciecha Marczewskiego. Dlaczego jest filmoterapeutyczna? Jest przestrogą, że nasze błędy pójdą niestety za nami…

Ciąg dalszy rozmowy dostępny jest na portalu Filmoterapia.pl