Autobus pełen ateistów

W styczniu przyszłego roku po brytyjskiej stolicy przez cztery tygodnie krążyć ma 30 autobusów z reklamą, której hasło można tłumaczyć jako „Prawdopodobnie bóg nie istnieje. Także przestań się teraz martwić i ciesz się życiem.”

Historia tej akcji rozpoczęła się, kiedy pewnego dnia angielska dziennikarka Ariane Sherine przechodząc londyńską ulicą na jednym z przejeżdżających autobusów zauważyła banner reklamowy z umieszczonym na nim cytatem zaczerpniętym z biblii: “When the Son of Man comes, will He find Faith on this Earth?”. Ta swoista kampania reklamowa tak ją zainteresowała, że zdecydowała się odwiedzić witrynę internetową, której adres został umieszczony pod cytatem. Jako osoba niewierząca zbulwersowała się faktem, że myślą przewodnią zarówno strony internetowej, jak i całej kampanii, jest stwierdzenie mówiące, że po śmierci każdy ateista pozbawiony zostanie szansy odkupienia swojej duszy i będzie wiecznie cierpiał poddany licznym torturom w piekle. Teoretycznie, jako zdeklarowana ateistka powinna zbagatelizować takie informacje, w myśl zasady „jeśli nie ma boga, to nie ma i diabła”.

Na stronie internetowej dziennika The Guardian’s opublikowała swoją negatywną opinię na temat wspomnianej reklamy, sugerując, że jest ona niezgodna z filozofią życiową wielu ludzi, przy czym dodatkowo zastrasza ich swoją treścią. Głównym elementem artykułu pod tytułem „Atheists – Gimme Five”, był opis decyzji angielskiej rady etyki reklamy, która uznała, że nie może w żaden konkretny sposób odnieść się negatywnie do środków perswazji zawartych w komunikacie tej kampanii, ponieważ nie znajduje się ona w obrębie działalności rady. Jednocześnie Ariane Sherine zasugerowała w swoim artykule, że jeśli każdy z czytelników popierających jej ideę wpłaciłby po 5 funtów to wspólnie byliby w stanie przygotować własną alternatywną kampanię pod hasłem “There’s probably no God. Now stop worrying and enjoy your life.”

Artykuł wzbudził żywe zainteresowanie czytelników, którzy z entuzjazmem odnieśli się do pomysłu przygotowania alternatywnej kampanii, deklarując jednocześnie chęć finansowego wsparcia jej realizacji. Jon Worth, autor znanego politycznego bloga, świetnie wyczuł koniunkturę medialną związaną z artykułem Ariane Sherin i wspólnie z nią postanowił wcielić jej pomysł w życie. Przygotował witrynę internetową AtheistCampaign.org i zajął się jej promocją w internecie. Szybko okazało się, że liczba sympatyków kampanii ciągle rośnie, a świadczyć o tym może ilość osób, które wsparły akcję poprzez przyłączenie się do grupy sympatyków AtheistCampaign.org na międzynarodowym serwisie społecznościowym facebook.com. Obecnie grupa liczy ponad 1200 osób.

Autorzy kampanii obliczyli, że na przeprowadzenie jej potrzebują 5500 funtów. 21 października rozpoczęli zbiórkę pieniędzy na ten cel. Założoną sumę zebrali w niespełna 10 godzin, a w ciągu 5 kolejnych dni zebrana suma przekroczyła już 100 000 funtów.

Ariane Sherin podziękowała wszystkim za wsparcie inicjatywy i zastanawia się teraz nad tym jak rozwinąć zakres kampanii o dodatkowe elementy, rozważa również pozszerzenie projektu na całą Wielką Brytanię.

Luis Buñuel mawiał o sobie, że jest “szydercą i ateistą, dzięki Bogu”. Najwyraźniej również w kategorii szyderstwa i swoistego performance’u należy rozpatrywać kampanię zainicjowaną przez Ariany Sherin. Dodatkowo, kampania utrzymana w stylistyce pop kulturowej może okazać się mało nośnym komunikatem w tego typu tematyce, chyba że ktoś myśli o sprzedaży koszulek z napisem „There’s probably no God”. Osobiście, trudno mi się oprzeć wrażeniu, że jest to próba zaistnienia w mediach kolejnego oszusta intelektualnego, ale ocenę kwestii wiary czy niewiary pozostawiam sumieniu odbiorcy, który i tak wie najlepiej.
Bartłomiej Piekło