Męstwo kobiet Afryki

JR jest współczesnym artystą zaangażowanym społecznie. Fotografując, portretuje współczesne pokolenie i zaprezentuje swoje prace w przestrzeni miejskiej („Na ulicy docieram do ludzi, którzy nigdy nie chodzą do muzeum”). Street art wciąż nie jest przez wszystkich uznawany za pełnoprawną sztukę. Jednak, gdy w 2004 roku JR rozpoczął swoją działalność, a jego prace pojawiły się na ulicach Paryża, miasto zrezygnowało z wniesienia skargi na nielegalne plakatowanie, gdy okazało się, że ta alternatywna wystawa zdobyła ogromną popularność.

Najnowszą pracą autora jest projekt „Women” mający podkreślić centralną rolę kobiet w społeczeństwie. Fotografując kobiety z Kenii, Sudanu, Sierra-Leone i Liberii, a następnie umieszczając ich portrety na murach w tych państwach, artysta oddaje hołd ich sile, odwadze i walce. Wszystkie portrety wykonane zostały w charakterystyczny dla JR sposób: kadry są bardzo ciasne, zdjęcia zrobione zostały obiektywem o ogniskowej 28 mm.

Zdjęcia zwracające uwagę społeczeństw zachodnich na kondycję kobiet w Afryce można było obejrzeć również w 2008 roku w Brukseli i Londynie, a w tym roku – w Paryżu.

Przemoc, której ofiarami padają kobiety afrykańskie podczas zbrojnych konfliktów na kontynencie, jest według autora prac wyrazem najbardziej ekstremalnej dyskryminacji naszych czasów. Wojny etniczne w Afryce są źródłem najgorszych zbrodni, skierowanych często przeciw kobietom.

Strona projektu: www.28millimetres.com/women/

Na uwagę zasługują jeszcze projekt „Face2Face” prezentujący portrety skonfliktowanych, ale wyglądających tak samo Palestyńczyków i Żydów.

Działalność JR zaczęła się w Paryżu, gdzie w 2004 roku, w ramach projektu „28 milimètres”, wraz z Ladj Ly postanowił pokazać „Portret pewnego pokolenia”. Fotografował mieszkańców paryskich przedmieść. Na filmie widać, jak ludzie ci żyją w gettach – blokowiskach bez wind i elektryczności. Swoimi pracami JR prowokuje przechodniów, pytając o reprezentacje społeczne, pośredniczy między wykluczonymi a tymi , którym niczego nie brakuje. Wypowiada się w imieniu pokolenia, którego nikt nie chce zauważyć.
M. Kryńska